Gisteren scheen de zon en maakte ik een herfstwandeling via de wijngaard naar het Vliekerbos .
Een stevig windje blaast een lok haar in mijn gezicht. Benji loopt voor mij uit met zijn oren strak naar achteren door de wind.
De bladeren aan de wijnstokken kleuren van groen naar geel en verderop naar bordeaux rood. Er hangen op sommige wijnranken nog enkele trossen witte druiven. Loat maar haange noemen ze dat in het dialect. Oftewel Late harvest. Dat worden hopelijk de beste druiven voor een heerlijke dessertwijn van Limburgse bodem.
Ik sta even stil voor het adembenemende uitzicht langs de helling naar het gehucht "Waterval". Telkens weer ben ik onder de indruk van deze buitenlands aandoende omgeving.
Dan loop ik door het draaipoortje het Vliekerbos in, mijn voeten raken de knisperende bladeren. Een beetje voorovergebogen loop ik onder een omgewaaide boom door, het dalende pad volgend. Benji snuffelt aan een grote paddenstoel die naast het pad groeit.
Zo lopen we de boslucht opsnuivend nog een eindje door en later langs de weilanden met koeien en schapen.
Heerlijk uitgewaaid kom ik weer thuis om mijzelf op een lekkere kop cappuccino te trakteren.
Reactie plaatsen
Reacties